Gepubliceerd op 2 augustus 2021

Ervoor zorgen dat zoveel mogelijk mensen, ook mensen met een (arbeids-)beperking, kunnen meedoen in de samenleving, door middel van arbeid, dat is mijn missie. En met mij nog vele anderen. Coaches, klantmanagers, beleidsadviseurs, ondersteuners en dan heb ik nog niet gesproken over de bestuurlijke laag die daar nog overheen valt. Waar ik me dan weleens zorgen over kan maken is de manier waarop we dat met z’n allen doen. Is dat wel efficiënt en doen we het op een goede manier?

Een klein voorbeeld van wat ik in de praktijk zie gebeuren is dat er een geschikte vacature is, waarvoor niemand te porren lijkt. Vijftien uur als schoonmaker hier, post bezorgen daar… Het zijn vaak kleine contracten, maar een perfecte opstap als je een uitkering ontvangt en daar uit wil. Hoe kan het dan zo zijn, dat tussen de grofweg 2000 mensen die ondersteuning krijgen van de drie gemeenten waar ik voor werk, er niet één lijkt te zijn die deze baan wil hebben?! Hebben we het proces dan wel goed georganiseerd?

Hoe kan het dan zo zijn, dat tussen de grofweg 2000 mensen die ondersteuning krijgen van de drie gemeenten waar ik voor werk, er niet één lijkt te zijn die deze baan wil hebben?!

Ik weet, dit is gechargeerd. Er is in veel gevallen sprake van zware problematiek, die niet spontaan oplost op het moment dat men terug aan het werk gaat. Het zit in mijn natuur om te geloven dat de meeste mensen zich graag willen ontwikkelen. Ik veronderstel daarom dat al deze mensen een reden hebben dat ze thuiszitten, maar dat daar oplossingen voor zijn. Dat mensen in beweging willen komen en dat ze toegang hebben tot de juiste infrastructuur om in beweging gebracht te worden. Ons Leer- en Ontwikkelnetwerk (LEON) is erop ingericht om de juiste ondersteuning aan de juiste personen te koppelen.[1]

Wat mijn zorgen voedt, is wanneer ik stukken lees waarin wordt geschreven dat er een mismatch is, met name aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Dit betreft mensen die laag opgeleid zijn (VMBO, MBO-1). Ik deelde laatst al het whitepaper van Social Enterprise NL, waarin zij uitleggen wat er mis is. Hier volgt een korte samenvatting. Het fenomeen van meer werk dan mensen, noemt men krapte op de arbeidsmarkt. Er zijn voldoende vacatures, maar werkgevers kunnen de juiste mensen er niet voor vinden. Helaas functioneert de arbeidsmarkt onvoldoende als een markt. Het is een markt, met vraag en aanbod, maar die twee komen vaak niet op de juiste manier bij elkaar. De onderkant van de arbeidsmarkt heeft behoefte aan meer transparantie, meer vragers en aanbieders (lees minder grote, machtige spelers die alle informatie bezitten, zoals UWV en gemeenten) en minder ingewikkelde procedures zodat vragers en aanbieders daar niet door belemmerd worden. Klinkt dit interessant? Dan verwijs ik je door naar de whitepaper, je vindt het hier.

Wat leer ik dan uit zo’n stuk? Dat we het met z’n allen heel goed bedoelen, maar dat minder soms meer kan zijn.

Wat leer ik dan uit zo’n stuk? Dat we het met z’n allen heel goed bedoelen, maar dat minder soms meer kan zijn. Naast het LEON zet ik mezelf in voor Social Return on Investment (SROI). Als alle opdrachtgevers binnen gemeenten hun opdrachtnemers (die tegelijkertijd werkgever zijn) vragen om wat terug te doen voor de samenleving, bij voorkeur door het creëren van werkplekken voor de doelgroep, creëren we zo gezamenlijk datgene waar zo’n behoefte aan is: namelijk passend werk. Als SROI-coördinator zie ik het als mijn taak om dit proces voor gemeenten zo eenvoudig mogelijk te maken. Ik denk mee in mogelijkheden en deel succesvolle voorbeelden. Daarnaast beantwoord ik veel vragen over het werken met de doelgroep en hopelijk inspireer ik met mijn enthousiasme. Als opdrachtgever en opdrachtnemer dan geënthousiasmeerd en geïnformeerd zijn, stap ik er zelf heel gauw weer tussenuit. Ik koppel de opdrachtnemer aan het werkgeversservicepunt, een klantmanager bemiddeling of het Leerwerkloket om de match met de juiste werknemer te maken. Zij werken hard aan de juiste match tussen vacature en kandidaat. Dit betekent weer een schakel minder tussen werkgever en de werknemer. We hebben immers een gezamenlijke klus te klaren en zo speelt ieder zijn rol.

[1] Wil je meer informatie over het LEON? Neem dan contact op met mij of één van mijn collega’s van RSD de Liemers!