Geduld is (nog steeds) een schone zaak

Gepubliceerd op 29 juni 2022

De lange wachtrijen op luchthaven Schiphol domineerden de afgelopen weken het nieuws. De rijen stonden tot ver buiten het complex, waar mensen uren in de regen stonden te verkleumen zonder ook maar enige versnapering aangereikt te krijgen. De beelden van de wachtrijen zetten me aan het denken.

Toen ik op Eerste Pinksterdag in een lange rij te moest wachten om een groot festival te mogen bezoeken, sloeg de irritatie ook bij mij toe. Melige grappen over dat het evenement georganiseerd moest zijn door Schipholdirecteur Dick Benschop, maakten zich meester over het wachtende festivalpubliek. Binnen een kwartier was ik binnen, dus het wachten viel reuze mee. Even daarna was ik de wachtrij weer vergeten door op te gaan in de festivalsfeer. Maar wat zegt dat kleine moment van irritatie nou over mij? Of misschien wel meer generaliserend, over de ongeduldige Nederlander?

Uit onderzoek blijkt dat Nederlanders een van de ongeduldigste volkeren op aarde zijn. Nederlanders blijken bij de klantenservice het snelst de telefoon op de hoorn te leggen[1]. Dat zien we ook terug in de praktijk. Veel mensen ergeren zich aan de lange coalitieonderhandelingen die in gemeenten hebben plaatsgevonden. Na de extreem lange formatie voor Rutte IV, zien veel mensen op lokaal gebied hetzelfde gebeuren. Lange coalitieonderhandelingen blokkeren werkprocessen in gemeenten. Het is begrijpelijk dat dat ergernis oproept. Tegelijkertijd kunnen we ons afvragen: is het niet beter als een coalitieonderhandeling wat langer duurt? Zodat een betrouwbaar en stabiel college ontstaat en daarna de processen beter worden gestroomlijnd? Ik weet niet wat het antwoord op deze vragen is. Wel weet ik dat deze gedachtegang kan helpen om persoonlijke ergernis te onderdrukken.

Want ja, niet alleen in een festivalrij, ook in mijn werk kan ongeduldigheid een heikel punt zijn. Hoewel ik niet bekend sta als een geduldig persoon, merk ik dat het me meer oplevert als ik geduld als “een schone zaak” zou zien. In mijn geval betekent dat dat ik me minder wil ergeren aan het wachten op de input van een collega op een beleidsstuk. In plaats van te blijven focussen op de ergernis, zou ik me beter kunnen richten op het vele andere werk dat nog op de plank ligt.

Alles opsommend zet het me toch weer aan het denken over de problemen in ons land. Zijn de problemen in Nederland daadwerkelijk zo groot? Of speelt onze ongeduldigheid, ons verlangen tot klagen en onze gewenning aan luxe ook een rol? De recente actualiteit zorgt ervoor dat de wereld er anders uit is komen te zien. Misschien dat we met onze gedachten nog te veel in de wereld van 10 jaar geleden zitten en we moeten wennen aan een veranderd paradigma. Mogelijk maak ik het nu te filosofisch, maar het is in ieder geval iets om bij stil te staan. Ik ga dat zeker doen als ik over een paar weken zelf in een ellenlange rij op Schiphol sta. Misschien helpt me om ook dan mijn ergernis onder controle te houden…

[1] https://www.businessinsider.nl/nederlanders-meest-ongeduldig-bij-klantenservice/

×

Hoi!

Klik op onderstaand contact om te chatten.

× WhatsApp